BAŞKA TÜRLÜ SEVEMEDİK
Doğduk ve hemen bir yarış başladı. Kendimizi sevdirmek için, onay görmek için, birilerine “yeterli” gelmek için… Hayatla ilgili çok şey öğretildi bize ama en temelini unuttular: Koşulsuz sevilmeyi. Hesapsız sevmeyi. Bi rilerinin bizi sevmesini istedik hep. Ama o sevgiyi hak edebilmek için içimizden bir şeyler verdik: Duygularımızdan, ruhumuzdan, bazen de bedenimizden… Çocukken bile böyleydi. Anne-babamız bizi sevsin diye onların seveceği çocuklara dönüştük. İçimizden taşan sesi susturduk, çizdiğimiz resimleri yırttık, sevdiğimiz renkten vazgeçtik. Yeter ki onlar bizi onaylasın. Sonra büyüdük… Ama mesele büyümek değilmiş, mesele şekil değiştirmekmiş. Öğretmenimizin gözüne girmek için daha sessiz olduk. Arkadaş grubuna uyum sağlamak için farklı giyindik. İşe başladık… Patron memnun olsun, işten çıkmayalım diye İlişkilerimizde bile bizden çok, karşımızdakine yatırım yaptık. “Ben böyleyim” diyemedik. Çünkü sevilmek istedik. Çünkü başka türlüsünü bilmiyorduk. Çünkü başka türlü s...
